Trip atar gibi iyi günler demişsin ya o yüzden güldüm
Demek ki den sonrası gaza gelme kısmı anlatabileceğim bir şey değil, yaşaman lazım (:
Ya kusura bakmayacaksın video falan izleyemem ben ya hele böyle kişisel gelişim, motivasyon tarzı şeyleri.. Aslında bu tarz konuşmaları severim ve çok yaparım ama dışarıdan bana yapılınca hiç sevmiyorum.Sanırım zamanında kişisel gelişimi yalayıp yuttuğumdan kaynaklanıyor.(özgüven patlaması yaşıyorum
)Hep aynı şeyler çıkıyor karşıma iyice moralim bozuluyor sinir oluyorum. Ama bu benlik bir durum yanlış anlama senlikte bir şey değil. Sorun o videoyu hazırlayanlarda
Sen izleyebilirsin, gaza geliyorsan sıkıntı yok. Benim iyice uykumu getiriyorlar çünkü
Nasıl mı değiştim. Fark ettin mi bilmiyorum ama benim psikolojik sorunlarım var
Yani gerçekten bir çok yönden bozuğum, anormalim, normal bir insan değilim. Yavaş yavaş düzeltmeye başlıyorum. Bunu da ilk önce, tüm düşündüğüm saçma şeyleri, içimde yaşadığım her şeyi aileme, çevreme anlatarak yapıyorum.. Bu zamana kadar hep içimde tuttum. Her şeyi, ne olursa olsun. Ama şimdi yavaş yavaş içimde ne var ne yok dışarı atıyorum, anlattıkça faydası oluyor. Ve anlattığım kişiler gerçekten bana doğru yolu gösteriyor.Onlar bana yol gösterdikçe şu şöyle değil böyle, senin düşündüğün gibi değil dedikçe ben o düşüncemden vazgeçiyorum. Çünkü benim için doğru olan tek şey her şeyin mantığa uygun olması. Bana anlatıyorlar, mantığıma uyarsa(çeşitli sorular sorup onları mantığıma uygun şekilde anlattırmaya itiyorum ) kabul ediyorum.Ve bir düşüncem değişince birbirine bağlı şeyler gibi tüm beynimi etkilemeye başlıyor.
Mesela bir düşüncemden ve bana nasıl yol gösterildiğinden bahsedeyim.
Ben yazın çalışmıyorum.İstesem 3 ay bir işe girip çalışabilirim.Çalışmıyorum çünkü bana ne iş vereceklerini bilmiyorum, verecekleri işi yapamayacağımı, rezil olacağımı düşünüyorum(hep kötüyü düşünmek bu olsa gerek.), adam bana işi öğretene kadar 2 ay geçer zaten, çalışmamın bir anlamı olmaz diyordum. Sadece bu iş için değil.Ne yapmaya niyetlensem hep böyle düşünüyordum ve haliyle başlamıyordum o işe
Bunları anlatınca babam, "Bizde her şeyi yapmayı bilmiyoruz zamanla öğreniyoruz.Bir işi yapmak istiyorsan direk başla.Bu kadar fazla düşünme.Eğer o işi yapamazsan kaybedeceğin hiçbir şey olmaz.Hata yapmaktan korkma.Herkes hata yapabilir ama hata yapınca bir şey değişmiyor sen kötü biri olmuyorsun, kaybedeceğinde bir şey olmuyor.Kendine güven.Hemen yapamam diye düşünme.Yapacağım şey basit bir şey diye düşün.Ben yaparım diye düşün.Sen yapamam diye düşünürsen, yapabileceğin en kolay şeyi bile yapamazsın sırf bu düşüncen yüzünden" falan deyince ben gaza geldim, öz güvenim de yavaş yavaş kendini toparlamaya başladı.
Tabii birde Emrullah Abinin "içindeki devi uyandır" telkinini de dinliyorum günde 1, bazen 2-3 defa. O da düşünce yapımı yeniden şekillendirmem de çok yardımcı oluyor..
Bir şey daha diyecektim unuttum yav sonra aklıma gelirse yazarım.
Konu da açabilirmişim yani baya yazmışım..
