Taş sessiz belki ama ummadık taş baş yararLord_of_Hackland yazdı:bazen insanoğlu…
bazen de kırılmayı bekleyen sessiz bir tas gibi sessizce…
iste bende o rüzgarın o yaprağı o ağaçtan alıp götürsün diye koşarken çarptığı,
yüzünden, dudaklarından, saçlarının arasından süzülüp geçtiği o insan oğluyum…
Ve bazen dokunmak isterim o rüzgar gibi…
okşamak isterim uzaktan sevmeye mahkum olduğum halde…
sevgiyle bakarken korkuttuğum halde…
bazense dokunup hissettiğinin kiymetini onu hayal ederken yalnızlık mahkemesinde anlayanım…
hayatim tas gibi sessiz, rüzgar gibi hızlı geçip giderken ben mumun fitilini saran ateş gibi dolanırım düşüncelerimin başına…
İnsanoğlu koşar yaprağı tutar
Ama çoktur elinden kayanlar
Rüzgardokunur ama geçer
Yürek dokunur ve bidaha geçmez
Sevmek mahkumluksa kavuşmak özgürlük
Hayallerde mahkeme varsa dünyada yargı kaçınılmaz
Taştan sessiz çığlık
Rüzgardan hızlı ölüm
Ateşten korkunç kış gününde sokak var
